Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ

του Κώστα Σκανδαλίδη
στην "ΗΜΕΡΗΣΙΑ"

Δεν πρόλαβε καν να κοπάσει η εθνική συμφορά και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τον καταιγισμό των δημοσκοπήσεων. Ο λόγος είναι απλός. Θέλουν οι άνθρωποι να τις κάνουν όπως – όπως γιατί από αύριο (Παρασκευή) σταματά κάθε δυνατότητα δημοσιοποίησης έρευνας. Τηλεφωνικά και με κάλπη επί δικαίους και αδίκους, στο άρπα- κόλα, χωρίς ουσιαστική επιστημονική τεκμηρίωση και κυρίως σε ένα κλίμα όπου καμία δημοσκόπηση δεν είναι αξιόπιστη. Γιατί οι ίδιες οι εταιρίες παραδέχονται και λένε ότι εν θερμώ, στο ακραίο σημείο εκτάκτων γεγονότων η κοινή γνώμη δεν μετριέται. Πρέπει πρώτα να κατακαθίσουν οι εντυπώσεις. Εμείς βέβαια, όλοι αυτή την εβδομάδα βλέπαμε έκπληκτοι το καντράν της τηλεόρασης χωρισμένο στη μέση, στο μισό σκηνές από την ανείπωτη τραγωδία και στο άλλο μισό πίνακες και ποσοστά.

Τι σημασία έχει αν λείπουν από τις δημοσκοπήσεις η Ηλεία ή ολόκληρη η Πελοπόννησος, αν στα εκατό τηλέφωνα τα εβδομήντα μας κλείνουν το ακουστικό κατάμουτρα, αν η πρώτη βγάλει 10% αναποφάσιστους, η δεύτερη 16% και η τρίτη 23%; Εμείς επιμένουμε. Έτσι θα γίνει στις εκλογές. Εγώ δεν μπαίνω ποτέ στη λογική από ποιον τα παίρνουν οι εταιρίες και για ποιον δουλεύουν, ούτε μ΄ αρέσει να στέκομαι με κακή πίστη απέναντι τους. Θεωρώ ότι πρόθεση και έρευνα είναι εκ προοιμίου καλοπροαίρετες και αντικειμενικές. Για την ουσία μιλώ.

Από την αρχή, εδώ και έξι μήνες, και βλέποντας την πορεία των γεγονότων και την αποτύπωση των πολιτικών συσχετισμών, υποστηρίζω ότι οι επερχόμενες εκλογές είναι οι πιο άδηλες για ολόκληρο τον ιστορικό κύκλο της μεταπολίτευσης. Ότι μ΄ αυτές κλείνει οριστικά και όχι ρητορικά αυτός ο κύκλος και το πολιτικό σύστημα μπαίνει σε ένα φάση. Κακώς, κατά τη γνώμη μου, πολλοί θεωρούν ότι ο εκλογικός νόμος είναι υπαίτιος γι’ αυτό. Ο εκλογικός νόμος, απλώς , επιτρέπει να φύγουμε από το βόλεμα μιας χώρας που την κυβερνούν οι μετρήσεις ενώ όλα γύρω μας διαλύονται και κατεδαφίζονται.
Το πρόβλημα αφορά τη διακυβέρνηση του τόπου όχι τον αριθμό των βουλευτών ή τα ποσοστά της αυτοδυναμίας. Το πρόβλημα αφορά μια παράταξη που στο όνομα της νέας διακυβέρνησης και της επανίδρυσης του κράτους επέφερε με την πολιτική της το απόλυτο κενό εξουσίας και την πλήρη ακυβερνησία και την αποδιάλυση του κράτους.

Είναι συγκλονιστικό να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε στάχτη και το κράτος αποκαΐδια. Ότι ξοδεύτηκε μεγάλο μέρος του πλούτου της χώρας, ότι άνθρωποι αβοήθητοι έβλεπαν να διαλύεται η ζωή τους, ότι θρηνούμε εκατόμβη νεκρών. Η εθνική καταστροφή ισοδυναμεί με τη χρεοκοπία της διακυβέρνησης και σφραγίζει το τέλος της εποχής. Πως μπορείς κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες να προεξοφλήσεις το εκλογικό αποτέλεσμα να μετρήσεις το θυμό και τη λύπη, να προδικάσεις με αριθμούς τη στάση ενός εκλογικού σώματος που ζει αυτές τις δύσκολες ώρες;

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πιστεύω ότι αυτές οι προεκλογικές μέρες, οι δυο εβδομάδες που μένουν ως τις 16 Σεπτεμβρίου θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Και ότι οι δημοσκόποι μέχρι και τα exit- pols πρέπει «να φυλάνε τα ρούχα τους για να ‘χουν τα μισά».

Ο πολίτης θα έρθει στην κάλπη. Όσοι ισχυρίζονται ότι θα απέχει είναι γελασμένοι. Θα πάει για να πάρει θέση και να επιλέξει για τη ζωή του και την τύχη του. Θα πάει κατ΄ αρχή να καταψηφίσει αυτούς που προκάλεσαν με την συμπεριφορά, τη στάση και την πολιτική τους τη δραματική υποβάθμιση της καθημερινότητας του, που γιγάντωσαν την ανασφάλεια του.

Το δίλημμα είναι σαφές. Η κυβέρνηση που θα εκλεγεί καλείται πρωτίστως να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της τραγωδίας, να διαχειριστεί την εθνική συμφορά. Ποια παράταξη, ποια κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί την ανασυγκρότηση, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει νέες εθνικές προτεραιότητες, να ανοίξει το νέο ιστορικό κύκλο, να εμφυσήσει ξανά συσπείρωση και αισιοδοξία. Η Ν.Δ αποδείχτηκε Κυβέρνηση μηδενικής ανοχής. Χωρίς κανένα όραμα, κανένα σχέδιο, καμία έμπνευση για τη χώρα. Σ΄αυτό το δίλημμα η επιλογή είναι μονόδρομος. Το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, η προοδευτική παράταξη κυβέρνηση στις 17 Σεπτεμβρίου. Η μόνη αυθεντική δημοσκόπηση είναι η κάλπη κι εκεί ο λαός θα μιλήσει τη δική του γλώσσα και θα πάρει τη δική του απόφαση.




1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσε να ρυθμιστεί το πολιτικό μας σύστημα, να γίνει πιο δημοκρατικό; το "τις αγορεύειν βούλεται" δυστυχώς δεν ισχύει, δεν μπορουν να βγούν νέοι πολιτικοί, δεν έχουμε δημοκρατία.