Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Συνέντευξη Κώστα Σκανδαλίδη

στον «Ελεύθερο Τύπο»

και στο δημοσιογράφο Γιάννη Αντύπα

  • Οι Έλληνες δε φαίνεται- μέχρι στιγμής τουλάχιστον- να έχουν παθιαστεί με τις εκλογές. Μήπως φταίνε τα κόμματα που αναλώνονται σε άγονες αντιπαραθέσεις;

Οι ‘Έλληνες μετά από μια μακρόχρονη περίοδο εθνικής αυτοπεποίθησης από την επίτευξη σημαντικών στόχων νιώθουν βαθιά απογοήτευση από μια διακυβέρνηση χωρίς έμπνευση, σχέδιο και στόχους που φέρνει πίσω τη χώρα και δυσκολεύει δραματικά της ζωή τους. Παράλληλα έγιναν και γίνονται αποδέκτες μιας συστηματικής προσπάθειας ισοπέδωσης και απαξίωσης της πολιτικής με όλα τα μέσα. Είναι φυσικό να αισθάνονται έτσι κι αν προσθέσεις και την θερινή ραστώνη η εικόνα ολοκληρώνεται. Ωστόσο η προεκλογική περίοδος, έστω και των τριών εβδομάδων αυτό το κλίμα θα το αλλάξει με τη δική μας τεράστια προσπάθεια. Είμαι σίγουρος ότι η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να υποκλέψει ξανά την εμπιστοσύνη τους δεν θα ευδοκιμήσει. Βλέπω αναίρεση.

  • Μετά τις αποκαλύψεις Ζορμπά πιστεύετε ότι αλλάζει το πολιτικό σκηνικό;

Δεν είναι μόνο οι αποκαλύψεις Ζορμπά. Είναι η αποκάλυψη του κ. Καραμανλή ο οποίος σύρετε στις εκλογές κάτω από το βάρος των ανομιών της κυβέρνησης του και είναι πραγματικά τραγελαφικό να επικαλείται το «άπλετο φως» και να κρατά πάνω από δέκα μέρες το πόρισμα για να διαλυθεί η Βουλή και να υποκλέψει με εκλογές – εξπρές τη ψήφο των πολιτών

  • Είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να βγάλει όλη την προεκλογική περίοδο μόνο με το θέμα των ομολόγων;

Δεν είναι μόνο τα ομόλογα που έσυραν την κυβέρνηση στις κάλπες και δεν θα είναι το μόνο πεδίο αντιπαράθεσης. Το μοντέλο διακυβέρνησης είναι το πρώτο διακύβευμα η προγραμματική μας πρόταση απέναντι στην υποσχεσιολογία της ΝΔ το δεύτερο, η ικανότητα της διαχείρισης το τρίτο και η προοπτική μιας ουσιαστικής ανακατανομής του πλούτου το τέταρτο. Σε όλα αυτά τα πεδία η προεκλογική περίοδος οφείλει να δώσει απαντήσεις. Επιμένουμε. Θέλουμε θετική ψήφο στη δική μας πρόταση εκτός από την αποδοκιμασία μιας παράταξης που ηθικά και πολιτικά καταρρακώθηκε.

  • Συμφωνείτε με όσους λένε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν υπερασπίστηκε το έργο του και δεν πρόβαλλε το πρόγραμμά του;

Η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στην υπεράσπιση ενός τεράστιο έργου και την πραγματική υπέρβαση όσων με την ψήφο του αποδοκίμασε ο λαός το 2004. Τώρα αυτή η ισορροπία αποκαταστάθηκε και επιπλέον προστέθηκε η αναγκαία χρονική απόσταση. Ο πολίτης θυμάται την ΟΝΕ, το ευρώ, το Ελσίνκι, την Κύπρο, την Ολυμπιάδα, τα μεγάλα έργα και όσο και να ψάξει τίποτε δεν μπορεί να θυμηθεί από αυτήν την τετραετία πέρα της τραγικής απογραφής που έβαλε σε καραντίνα τη χώρα και την ανάπτυξη της. Μπορεί να επιλέξει στις 16 Σεπτεμβρίου. Είναι ώριμος γι’ αυτό.

·Είστε ο «πατέρας» του εκλογικού νόμου. Τι βλέπετε για τα θέματα της αυτοδυναμίας και της πεντακομματικής Βουλής;

Έτσι και αλλιώς το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ριζικές αλλαγές και ο εκλογικός νόμος ακόμα και όπως κουτσουρεμένος ψηφίστηκε σε σχέση με την αρχική μου πρόταση λειτουργεί θετικά προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν με τρομάζει ούτε ο αριθμός των κομμάτων που θα μπουν στην Βουλή ούτε η μικρή ή μεγάλη αυτοδυναμία που διασφαλίζει το πρώτο κόμμα και που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είναι το ΠΑΣΟΚ. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να υπερβούν τον αυτισμό τους και τις μονομανίες τους. Ας καταλάβουν επιτέλους ότι ο κύκλος έκλεισε. Είμαι βέβαιος ότι ανοίγει νέα περίοδος από τις 17 Σεπτεμβρίου.

· Ποιος είναι ο πήχης για εσάς;

Θέλουμε και επιδιώκουμε την νίκη. Θέλουμε και επιδιώκουμε να γυρίσει η σελίδα η χώρα. Το ότι ο Πρωθυπουργός δείχνει ανασφάλεια και νευρικότητα δείχνει ότι τελείωσε η περίοδος της αυτάρκειας παρά τη συνεχιζόμενη αλαζονεία. Γι’ αυτό προβλέπω νίκη. Καθαρή νίκης για μας.

· Πως την βλέπετε την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ, αν χάσετε;

Η ήττα δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Η μάχη είναι προς τα εμπρός και η έκβαση νικηφόρα. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε τεράστιες αντοχές εσωτερικές δυνάμεις και ξέρει να μάχεται και να κερδίζει τα στοιχήματα της ιστορίας. Σ’ αυτό το ραντεβού μαζί της θα είναι συνεπής.

· Τι αισθάνεστε όταν διαβάζετε στον Τύπο ότι «η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου θέλει την πρωτιά στην Α’ Αθηνών»;

Στην ώρα της μάχης και μάλιστα τόσο κρίσιμης για το παρόν και το μέλλον της παράταξης μια τέτοια μυωπική προσδοκία με προσβάλλει βαθειά όπως επίσης φαντάζομαι ότι συμβαίνει και με την Άννα. Εξάλλου η στενή συνεργασία μας όπως και με όλα τα καταξιωμένα στελέχη της Αθήνας είναι καθημερινή και θα το δείτε στο αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ.

· Στη διάρκεια των τελευταίων 3,5 ετών ο κ. Γ. Παπανδρέου σας αξιοποίησε μόνο σε αποστολές… αυτοκτονίας. Θυμίζω τη μάχη για την Αθήνα και στη συνέχεια την εντολή για την ανασυγκρότηση της νεολαίας. Σας ενόχλησε αυτό;

Ποτέ δεν αντιμετώπισα τα μεγάλα στοιχήματα στη διαδρομή μου στο ΠΑΣΟΚ ως αποστολές αυτοκτονίας αλλά ως συμβολή στη δυναμική, την ενότητα και την νικηφόρα προοπτική του. Ήταν και οι δυο προκλήσεις που μου περιποιούν τιμή τις ήθελα συμφώνησα και τις υπηρέτησα. Εξάλλου ένιωθα πάντα και νιώθω άβολα στη θαλπωρή της σιγουριάς των εύκολων αποστολών που απλώς διανέμουν αξιώματα.



ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

του Κώστα Σκανδαλίδη

για το «ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

Για βδομάδες ζήσαμε τα δάση να καίγονται, τη σοδειά και το βιος των αγροτών να καταστρέφεται, τις περιουσίες πολιτών να εξαφανίζονται, ανθρώπους να χάνουν ακόμη και τη ζωή τους. Και απέναντι, ένα κράτος να παραπαίει και την πολιτεία αμήχανη να παρακολουθεί. Όταν το κακό καταλάγιασε, πάνω στα αποκαΐδια είδαμε τους κυβερνώντες να υπόσχονται παυσίπονα αντί για θεραπεία. Για να θυμηθούν κάποιοι ότι ακόμη και τα παυσίπονα της περσινής πυρκαγιάς στη Χαλκιδική δεν έφθασαν εκεί και το πρόγραμμα αποκατάστασης των ζημιών από το σεισμό στη Λευκάδα το 2003 σταμάτησε μόλις ξεκίνησε η εφαρμογή του. Στην πλούσια γλώσσα μας αυτή η στάση συμπυκνώνεται σε δύο λέξεις: Περιφρόνηση και Εμπαιγμός.

Μόλις τελείωσε η παράσταση της φωτιάς ανέβηκε νέο έργο. Εν όψει εκλογών «Όλα στο σφυρί». Αυξήσεις στους στρατιωτικούς μετά τις εκλογές, αποκωδικοποιητές σε άτομα με αναπηρία, μερικά εκατομμύρια ευρώ δωροεπιταγή στην Εκκλησία, επιδότηση κάποιων θέσεων εργασίας, ποδηλατόδρομοι για να ανασάνουν οι πόλεις, επίδομα με ψίχουλα για να διασκεδάσουν τις υποσχέσεις στους τρίτεκνους και τόσα άλλα που δεν μπορείς να θυμάσαι πια από το ημερήσιο δελτίο παροχών. Εδώ και πολλές μέρες βομβαρδιζόμαστε με μέτρα που στοχεύουν να αποδείξουν ότι κάθε κοινωνική ομάδα που βρέθηκε στο περιθώριο ή περίμενε τον Αϊ Βασίλη από τον Μάιο του 2004, κάποια ελάχιστα ευρώ θα βρεθούν στη τσέπη της. Είτε τώρα, είτε – κυρίως – μετά τις εκλογές. Την ίδια στιγμή αν κάποιος αθροίσει όλα όσα ακούσαμε ως τώρα δε θα ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό απέναντι στον ορυμαγδό των κερδών που σωρεύονται εδώ και τρεισήμισι χρόνια στους έχοντες και κατέχοντες με τις ταξικές επιλογές της κυβέρνησης; Το ένα δέκατο από αυτά που πήρε από αδύναμους με την αύξηση 1% του ΦΠΑ ή αν θέλετε από αυτά που χάρισε στους πλουσίους με τη μείωση του φόρου στα διανεμητέα κέρδη. Και αυτό στην πλούσια γλώσσα μας αποκαλείται με τις ίδιες λέξεις: Περιφρόνηση και Εμπαιγμός.

Αναζητώντας το λόγο που θα επιστρατεύσουν για να στηθούν πρόωρα οι κάλπες, οι κυβερνώντες σκέπτονται φωναχτά. Ομολογούν δημοσίως ότι θέλουμε εκλογές όχι γιατί υπάρχει κενό εξουσίας, πλήρης ακυβερνησία και παράλυση του κράτους, υπονόμευση εκ των έσω της οικονομικής σταθερότητας και εμφανής αναπτυξιακή υστέρηση και στασιμότητα. Αυτό θα ήταν ένας επαρκής λόγος. Αλλά γιατί αν δεν γίνουν εκλογές τώρα, ο προϋπολογισμός δεν θα αντέξει το βάρος των δεκάδων εξαγγελιών και των ανύπαρκτων παροχών. Κρύβοντας επιμελώς ότι η θριαμβευτική έξοδος από την επιτήρηση που οι ίδιοι μας εγκλώβισαν μπορεί να είναι πρόσκαιρη. Ανοίγοντας εκ παραλλήλου την κρυφή ατζέντα. Ασφαλιστικό, νέοι σκληροί έμμεσοι φόροι, πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που φέρνει ακρίβεια και ανεργία, ιδιωτικοποίηση του κράτους και ουσιαστική κατάργηση κάθε έννοιας δημόσιου συμφέροντος. Φαύλος κύκλος. Έτσι, όμως, περιφρονούν προκλητικά τους θεσμούς και εμπαίζουν ανερυθρίαστα τους πολίτες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο σημερινός Πρωθυπουργός με φονικό όπλο την καθημερινότητα έπληξε το ΠΑΣΟΚ και τον Κώστα Σημίτη. Βαπτίζοντας καθημερινότητα το υπέρτατο δικαίωμα των πολιτών. Το δικαίωμα στην ευημερία. Το δικαίωμα στην καλύτερη ζωή και στην δίκαιη κατανομή του πλούτου. Το δικαίωμα στην ίση και ανάλογη ανταπόδοση από την κατανομή των βαρών. Το δικαίωμα στη διασφάλιση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών που καθορίζουν την ποιότητα ζωής. Το δικαίωμα στο κοινωνικό κράτος, στο ασφαλές μέλλον.

Σήμερα η σκληρή καθημερινότητα εκδικείται τον κ. Καραμανλή. Γιατί αυτό το δικαίωμα που επανέρχεται στο προσκήνιο ως το κρίσιμο διακύβευμα της ερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης το αντιμετώπισε από την αρχή με περιφρόνηση και εμπαιγμό.

Το δικαίωμα στην ευημερία προϋποθέτει κόμματα, πολιτικούς και πολιτικές που μπορούν να εμπνεύσουν τις αναγκαίες ανατροπές και να εγγυηθούν συγκεκριμένες λύσεις. Να μπορούν να σχεδιάσουν εθνικά και τολμηρά την πολιτική προστασία, να προσαρμόσουν τη χώρα και την οικονομία της στις κλιματικές και περιβαλλοντικές αλλαγές. Να μπορούν να εγγυηθούν ένα κοινωνικό κράτος που δεν τρέφεται με τα περισσεύματα του προϋπολογισμού αλλά διασφαλίζει τους όρους της δίκαιης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου. Να μπορούν να επιβάλλουν επιτέλους κανόνες και ρυθμίσεις στην αγορά, την παραγωγή, την κοινωνική οργάνωση και να διασφαλίσουν κράτος ποιότητας, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας. Κι αυτό να το πράξουν μαζί με τους πολίτες χωρίς να τους εμπαίζουν και να τους περιφρονούν.

Ήδη η σύγκριση του ΠΑΣΟΚ που έφυγε με την ΝΔ που προέκυψε, ανατρέπει τους συσχετισμούς του 2004. το ΠΑΣΟΚ που έρχεται δεν φιλοδοξεί να συγκριθεί με τη ΝΔ, αλλά με τον εαυτό του και οφείλει να αποδείξει ότι αυτή τη φορά θα εγγυηθεί με συνέπεια και νέο ήθος το δικαίωμα στην Ευημερία. Τότε η νίκη θα είναι πράγματι μεγάλη.



YΠΕΡΟΨΙΑ ΚΑΙ ΜΕΘH

του Κώστα Σκανδαλίδη

για «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής»

Από την μεταπολίτευση ως τις μέρες μας ο απλός έλληνας πολίτης έζησε εννέα κυβερνητικές θητείες στην υπερτριαντακονταετή διαδρομή της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας. Δυο του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου, τρεις του Α.Γ. Παπανδρέου, δυο του Κ. Σημίτη, μια του Κ. Μητσοτάκη και μια του Κ. Καραμανλή του Νεώτερου.

Τι έχει να θυμάται θετικό απ΄ αυτές;

Από την πρώτη Κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου θυμάται την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την έκπτωση της βασιλείας, την νομιμοποίηση του ΚΚΕ και από την δεύτερη την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Από την πρώτη Κυβέρνηση του Α.Γ. Παπανδρέου τι να πρωτοθυμηθεί. Το κράτος πρόνοιας, την ενδυνάμωση των φτωχών, την εθνική συμφιλίωση, το αίσθημα της δημοκρατίας, την αναδιαπραγμάτευση με την ΕΟΚ, την ορμητική είσοδο νέων κοινωνικών δυνάμεων στο προσκήνιο της ιστορίας. Από την δεύτερη Κυβέρνηση του Ανδρέα θυμάται το Μάρτη του ’87, τη σύγκλιση και τα ΜΟΠ, τη σταθεροποίηση της οικονομίας και από την τρίτη το πρόγραμμα σύγκλισης και τη διεκδίκηση πλουσιοπάροχων κοινοτικών πόρων. Από την πρώτη θητεία του Κώστα Σημίτη θυμάται την πορεία προς την ΟΝΕ και το Ευρώ, την ταχύρυθμη ανάπτυξη και την επίτευξη οικονομικών στόχων που φάνταζαν μακρινοί. Ενώ από τη δεύτερη τα μεγάλα έργα, το Ελσίνκι τους Ολυμπιακούς, την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την είσοδο της χώρας στο σκληρό πυρήνα της Ένωσης και στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων.

Από τη «δεξιά παρένθεση» των αρχών της δεκαετίας του ’90 θυμάται μόνο το «βρώμικο ‘89», την λυσσώδη προσπάθεια να πάνε στη φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου στο όνομα μιας «κάθαρσης» που ανέστειλε την ανοδική πορεία της χώρας. Το 0+0=14% και την αποτυχημένη πολιτική των ιδωτικοποιήσεων. Ήταν μια κυριολεκτικά χαμένη τετραετία.

Τι θα έχει να θυμάται θετικό ο απλός έλληνας πολίτης από τη θητεία του Κ. Καραμανλή του Νεώτερου που λήγει αυτόν τον καιρό; Σχεδόν τίποτε.

Αντίθετα θυμάται την επιτήρηση που καθυστέρησε άσκοπα τη χώρα για τρία ολόκληρα χρόνια. Το «βασικό μέτοχο» που προσέκρουσε στα βράχια των Βρυξελλών. Τη συγκάλυψη των υποκλοπών και το χειρισμό του θέματος της απαγωγής των πακιστανών που προσέβαλαν βάναυσα τη δημοκρατία. Τις ψευδεπίγραφες εισπρακτικές μεταρρυθμίσεις. Την απροκάλυπτη «επανίδρυση» του κομματικού κράτους. Τα «ομόλογα» που σχεδιάστηκαν για να καταληστεύσουν τα ταμεία. Που είναι η ηθική ρητορική της «νέας διακυβέρνησης», ο μύθος του ασυμβίβαστου ηγέτη, η σωρεία των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων; Άλλη μια κυριολεκτικά χαμένη τετραετία.

Όμως, αυτή η άδοξη θητεία διαθέτει κάτι επί πλέον από την πρώτη «δεξιά παρένθεση». Έχει υπεροψία και μέθη, για να δανειστώ από τον Καβάφη τον καταπληκτικό του στίχο: «Υπεροψίαν και μέθην (θα) είχεν ο Δαρείος».

Υπεροψία και μέθη στον ερασιτεχνικό και επιπόλαιο τρόπο που αντιλαμβάνονται τις ανάγκες του τόπου. Στον τρόπο που διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα. Στον τρόπο που λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο. Στον τρόπο που εγκαθιστούν τις παρέες τους στη διαχείριση της εξουσίας. Στον τρόπο που προσπαθούν να κατεδαφίσουν και να ξαναγράψουν την πρόσφατη ιστορία. Στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις φυσικές καταστροφές. Στον τρόπο που μεταφέρουν και κατανέμουν κυνικά τον πλούτο υπέρ των ολίγων.

Αυτή την υπεροψία και τη μέθη πρέπει να καταδικάσει ο λαός με τη ψήφο του στις εκλογές και να αποβεί αυτή η θητεία άλλη μια «δεξιά παρένθεση». Εδώ βρίσκεται το πραγματικό διακύβευμα της επερχόμενης αναμέτρησης. Θα συνεχίσει η χώρα να οπισθοχωρεί ή θα βρούμε το δρόμο που θα την οδηγήσει ξανά μπροστά;

Έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε αυτό το δρόμο μέσα από μία μεγάλη δημοκρατική ανατροπή. Και πριν απ΄ όλα να νικήσουμε χωρίς ίχνος υπεροψίας ή μέθης . Και με «μάλλον κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων» για να χρησιμοποιήσω έναν ακόμη στίχο του μεγάλου Αλεξανδρινού από τον «Δαρείο».